Wanneer ik vanuit mijn hart schrijf ...

Wanneer ik vanuit mijn hart schrijf …

…wordt het voelbare zichtbaar.

Woorden kunnen mij verwonderen wanneer ik vanuit mijn hart schrijf. Ze komen dan vanzelf te voorschijn en geven mijn gedachten, gevoelens en emoties wezenlijk weer. Bovendien verbazen ze mij soms met nieuwe inzichten. Zonder na te denken en zonder te letten op taalfouten, punten, komma’s, zinsopbouw etc. schrijf ik achter elkaar door woorden over wat mij op dat moment bezighoudt qua stemming, sfeer en kleur.

Zo ben ik een aantal jaren geleden in mijn proces van zelfontdekking vol passie begonnen om herinneringen uit mijn leven woorden te geven. Sommige herinneringen kwamen snel op papier, andere kostten mij meer tijd en weer andere lieten zich pas op later tijdstip beschrijven, afhankelijk van de blokkade die mijn gevoel op dat moment opwierp. Zo kwam ik erachter welke herinneringen voor mij belangrijk waren voor de persoon die ik was en niet meer wilde zijn en ontstond het verhaal van mijn leven. De basis voor mijn boek was gelegd.

Nog steeds schrijf ik regelmatig woorden vanuit mijn hart, woorden die dan zomaar bij me binnenvallen en voel ik verwondering wanneer ik mijn eigen geschreven woorden lees.

Vandaag moest ik daarbij terugdenken aan het advies dat ik een aantal jaren geleden kreeg van de therapeut tijdens een van de sessies bij haar over hoe om te gaan met mijn hooggevoeligheid. Ze vroeg me woorden te geven aan de sfeer en de stemming die ik ervoer op dat moment. Zo kwam ik niet weg met de woorden over een slecht humeur met ‘slecht’ of ‘k**’ en een goed moment met ‘fijn’ te benoemen. Zij wilde meer van dat gevoel weten en vroeg naar andere woorden die duidelijkheid gaven aan de stemming of de veroorzaker ervan. Ik kwam er snel achter dat die woorden voor mij niet voor het oprapen lagen. Woorden als angstig, gekwetst, teleurgesteld, schaamtevol, schuldig, achterdochtig, overdonderd, panisch en nog vele andere had ik niet meteen paraat. Het kostte me tijd deze woorden van gevoelens naar boven te halen.

Ik begreep de betekenis van dat advies en langzamerhand leerde ik mijn schat aan die woorden uit te breiden. Ik begreep ook waarom dat moeilijk voor mij was. In mijn leven vóór mijn zelfontdekking had ik mijn gevoelens weggestopt en hield ik daardoor de bij die gevoelens behorende woorden in mij verborgen.

Door die woorden te her-kennen leerde ik mezelf nog beter kennen. Woorden die ik de laatste tijd niet alleen schrijf maar ook meer en meer uitspreek: een mooi groeiproces.

Ik leer nog steeds nieuwe woorden als ik naar mijn hart luister. Ze vertellen mij de waarheid. Ze blijven mij verwonderen.

Liefs

Guus


Twitter Facebook LinkedIn Volgen


Wanneer ik vanuit mijn hart schrijf ...

Meer vraag ik niet van jou

Trauma’s: de puzzelstukken van het leven

Koesteren

Compassievermoeidheid

Vergeven