Vergeven
In het begin
gaf ik gehoor aan onvoorwaardelijke gehoorzaamheid.
gaf ik gehoor aan de mij ingeprente preutsheid van die tijd
en gaf ik overdreven gehoor aan eigen minachting voor mijn witte en magere lijf
En er was meer …
Zo luisterde ik onderdanig en met ontzag naar de kerkelijke geboden
waaruit ik leerde dat zelfbevrediging een ziekelijke zonde was
En keek ik doods in de dwingende ogen van een sadistische biechtvader
Ook dat. En er was nog meer …
Zo gaf ik ongewenst en ongewild toe aan seksuele handtastelijkheden
die mij meer dan een half leven traumatisch gevangen hielden in een groot geheim
dat ik bewaarde als was het een hostie in een tabernakel.
Dat dus. Vooral dat!
Het is ook
Hoe ik enkele jaren geleden terugging naar die herinneringen uit mijn jonge jaren
Hoe ik toen gehoor kon geven aan gevoelens van schaamte en schuld
Hoe ik verdriet en boosheid in de ogen kon zien, de stekende pijn ervan kon voelen en
mijn trauma levensgroot in beeld kwam
Dat was het begin
van de ontdekking van mezelf en van de taal van mijn lichaam
Hoe ik en mijn lichaam zich openden voor vrijheid
Hoe ik mezelf blootgaf
Hoe ik me losmaakte van het keurslijf
Hoe ik mezelf ontving met open armen
Het heeft me laten inzien:
niet te ver-oordelen
maar juist te vergeven
Ja vergeven
Dat is het. Alleen dat!
‘Vergeven laat verleden verdwijnen
Vergeven is voedsel voor de toekomst’
