Ik durf naar mijn intuïtie te luisteren
Sinds ik mijn gevoeligheid ben gaan inzien ontdek ik de kracht van mijn intuïtie en leef ik veel meer op gevoel dan voorheen. Ik ervaar het als een mooie eigenschap die mij veel leert, ik geloof in de waarde ervan. Zij vertelt mij de waarheid.
Ik moest aan deze gave denken toen ik afgelopen week in het verzorgingstehuis op bezoek was bij een dame op leeftijd die ik al enkele jaren als vrijwilliger wekelijks bezoek. Zij heeft de ziekte van Parkinson en haar gezondheid is in de loop der jaren dermate verslechterd dat ze nu niet meer in staat zich te bewegen, laat staan praten. Enkel met haar ogen een beetje knipperen is alles wat ze nog kan. Ze heeft in haar leven vele vrienden gemaakt die geregeld bij haar aankwamen en haar nog bezoeken maar vele ook niet meer omdat ze dat vanwege corona niet aandurven. Van hen krijgt ze geregeld kaartjes en bloemen. Haar kamer hangt er vol van en is altijd gevuld met talrijke bloemen. Ze wordt gelukkig niet vergeten.
Ik kreeg het deze week met haar over die bloemen waaronder een prachtige orchidee en ik maakte de vergelijking tussen haar en de bloem door te zeggen: ‘Jij bent ook een prachtige bloem. Jij hebt in je leven vele vrienden gemaakt, dat maakt jou een mooi mens’.
Wat me toen gebeurde ontroerde mij enorm. Zonder een lach op haar gezicht te kunnen zien zag ik een glimlach in haar ogen, komend recht vanuit haar hart. Ze glunderde immens van binnen en ik mocht dat zien of beter gezegd voelen. Ik keek recht haar betoverende lach in: een magisch moment dat mij zeer ontroerde. Met tranen achter mijn ogen herhaalde ik: ‘Jij bent een prachtige bloem, mooi mens’!
Dat doet me deugd, want het stelt mij in staat mijn empathie en compassie te laten zien. Ook ben ik me bewust van de valkuil ervan door mee te gaan in het verdriet of boosheid van een ander, wat gemakkelijk kan gebeuren vooral als het om iemand uit mijn directe omgeving gaat.
Ja, ik zie mijn intuïtie als een gave. Ik vaar erop. Intuïtie is het kompas van mijn leven.
Ik herken hierin de toekomstige veranderingen waarover ik in het geromantiseerde gedeelte van mijn boek al schreef: de toekomstige nieuwe tijd: de tijd van saamhorigheid.
